جهان با تمام ستاره ها
سیاره ها
یک تکه از سرک های نه چندان بلند
پست
این سرفه ها که تکانم نمی دهند
به تمنای تو
تا باشدم که شهر
جهانی به هر زبان
از قندهار زمین
تا
آسمان
بامیان
ما ملتی بزرگ به روی کاغذیم
و حق من از دختران قندهار
از زمین های کابل
از سرک های بامیان
از خاک باد چادری ات
بوی انار نارس و
غوغای انتحار
کاش ام که شهر انتحارم کند میان تو
تا مردمان قبیله ات
چشمانشان به کف
کف بر دهان
سنگسارمان کند
ای سالگرد ناتمام
بکارتهای رفته
قومندان های مرده
و دختران دماغشان نبوده
بر هفته نامه تایمز
* * *
یک پای روی مین
یک دست جام باده
در رگ رگم تمام فاضلابهای کابل
انگار من نجاست شهرم
یا شهر من نجس
علی احمد ابراهیمی - کابل